Maand: februari 2009

Je hoort het van andere mensen, je leest erover in de baby-literatuur, maar het is wonderlijk om te zien dat je kind inderdaad elke dag anders is. Alexander groeit in lengte en breedte, zijn wangetjes zijn elke dag iets ronder, net als zijn buikje. Ook zijn gezichtje is een steeds veranderend meesterwerkje: mooie volle lipjes, een lief neusje en nu ook lange wimpertjes aan zijn oogleden, dingen die de eerste dagen ook allemaal aanwezig waren, maar nog niet zo uitgesproken. Waar we ons ook over blijven verbazen is zijn mooie huidskleur. Beter nog, steeds als we hem mee naar buiten nemen, krijgt zijn huidje een heel mooi en gezond kleurtje, alsof hij al een klein tintje heeft van de zon.

Ons kleintje kan bovendien erg vertederen met zijn repertoire babygeluidjes, die hij tijdens zijn wakkere uren volop maakt. Misschien moet je de ouder zijn van een baby om dat echt te kunnen waarderen, maar wij kunnen er geen genoeg van krijgen!

We krijgen maar geen genoeg van onze Alexander. De camera’s blijven klikken en af en toe een filmpje maken is ook moeilijk te weerstaan, vooral nu de opa’s en oma’s weer terug in Nederland zijn. Via Flickr, YouTube en de webcam proberen we hen zo goed mogelijk te betrekken bij hun kleinkind op afstand.

Nu we, na al het bezoek, met z’n drieen over zijn, beginnen we een beetje een ritme op te bouwen in ons nieuwe leventje met de kleine. Mama is overdag al druk bezig met voorlezen en als papa ’s avonds thuis komt uit zijn werk, is het tijd voor een dikke knuffel met Alex. Het lijkt zelfs wel of onze uk het kan aanvoelen en aan het eind van de middag reikhalzend uitkijkt naar een weerzien met zijn papa.

Alexander is en blijft een wakker kindje (ook ’s nachts, dat moet erbij gezegd worden), wat nog maar eens blijkt uit onderstaand filmpje.