Het zit er al weer op. De afgelopen vijf weken zijn opa en oma bij ons op bezoek geweest en op de een of andere manier is onze tijd samen alweer om. Vanmorgen hebben we opa en oma naar het vliegveld gebracht en nu is het stiller in huis. Een heel jaar kijken we er naar uit en plotseling is het voorbij. Dat kan maar één ding betekenen: het was een geweldige tijd samen en de tijd is omgevlogen.
Zoals gebruikelijk hebben we samen verschrikkelijk veel ondernomen. Korte trips, maar ook een langere reis die ons naar Charleston, Savannah en Jekyll Island heeft gebracht. Een weekend in de bergen van Asheville. Allemaal leuk, steeds weer goed weer, iedereen blij. Geen wonder dat de tijd zo snel om is gegaan.
De timing van het bezoek was heel goed: in Nederland is het een bijzonder slechte juni-maand geweest. Hier is het daarentegen alleen maar zonnig en warm geweest, en tijdens de hele vakantie hebben we welgeteld één dag regen gehad, toen tropische depressie Colin eventjes roet in het eten gooide tijdens onze dag in Charleston. De kinderen hebben op Jekyll Island kennisgemaakt met het strand, daar waren ze nog nooit eerder geweest. Ik denk dat we rustig kunnen stellen dat het een groot succes was. Het was op de meeste dagen zo warm dat er ’s middags weinig beters te doen was dan naar het zwembad gaan. Iedereen is daardoor vreselijk bruin geworden! In de namiddag was er vaak een karateles waar opa en oma konden zien hoe goed onze kinderen daarin al zijn. En samen hebben we ook steeds gezellig getafeld.
Het zal weer even wennen zijn aan een leven met z’n vieren. De kinderen snappen niet waarom opa en oma niet gewoon hier blijven wonen. Er is toch plaats genoeg? Maar dat is nog moeilijk te begrijpen. Daarom beginnen we vandaag maar gewoon aan het aftellen naar volgend jaar. Het duurt nog lang, maar de eerste dag is al weer voor een deel voorbij. Voor we het weten, zijn ze weer terug bij ons!
Peperazzi Blog 