Maand: december 2009

Alexanders eerste bezoek aan Hollywild tijdens kerst

Lichtjes in Hollywild

Wie de blog volgt, weet dat er hier niet zo ver vandaan een dierentuin ligt, Hollywild, waar veel dieren staan die na een carriere in Hollywood gepensioneerd zijn. Deze dierentuin is tijdens de wintermaanden gesloten, met uitzondering van de periode rond kerst. Dan kun je er elke avond tussen 18.00 en 21.00 terecht om de lichtjesroute te rijden, de hertenweide waar je behalve herten ook nog andere dieren mag voederen vanuit je auto en dan is er nog het kerstdorp met nog meer aaibare dieren, een groot vuur, het dorp van de kerstman en nog meer leut.

Voor het derde jaar op rij zijn we hier naar toe geweest, maar dit jaar natuurlijk voor het eerst met Alexander erbij. De kleine man was na een drukke dag in slaap gevallen in de auto. Het kostte de nodige moeite om hem wakker te krijgen! Hoewel hij dat aanvankelijk niet zo fijn vond, was hij er achteraf waarschijnlijk toch wel dankbaar voor. Want wat heeft hij zijn ogen uitgekeken bij het zien van de ontelbare lichtjes. De hertenweide was een denderend succes, de dieren (hert, bison, emoe, Schotse hooglander, watusi, etc) komen naast je auto staan en kijken meestal ook nog naar binnen, omdat ze natuurlijk eten verwachten. Alex gilde het uit van plezier, met zijn vingertje wees hij alles aan. Daar is het te doen!

In het kerstdorp was het nog een keer feest. Lekker rondlopen en dat laat op de avond, dieren bekijken en aaien en andere kindjes om zich heen. Jammer dat het al snel begon te regenen, maar gelukkig hadden we het meeste al gezien. Volgend jaar weer!

Lief en ondeugend

Vandaag is onze kleine boef flink op dreef geweest. Hij sjouwt het hele huis door met alles wat hij in zijn handjes krijgt. We zijn buiten een eindje gaan fietsen en hij heeft in de garage eerst op zijn fiets gezeten en daarna met de grote bezem de vloer even aangeveegd. We zijn bij de kapper geweest waar hij zich prima geamuseerd heeft met de flessen in de kast en de andere klanten. Van zoveel activiteit krijg je natuurlijk stevige trek. Vandaar dat we Alex als tussendoortje wat frambozen te eten gegeven hebben, iets waar hij helemaal dol op is. Met veel smaak heeft hij er van zitten smullen, totdat de camera aanging. Toen vond hij het wel het juiste moment om zich van zijn ondeugende kant te laten zien.

Overigens is ons kantoor een van de weinige plaatsen waar het nog een rommeltje is, de rest van het huis is al weer bijna op orde!

Lekker spelen

Alexander is een erg actief baasje en meestal moet je er goed bijblijven om ervoor te zorgen dat hij zichzelf tijdens zijn ontdekkingstochten niet per ongeluk bezeert. In een wip zit hij halverwege de trap, haalt hij de gietijzeren deksels van de pan of gaat er een vingertje richting het stopcontact. Maar af en toe zit hij een poosje heel lief te spelen, op een plaats en kan hij daarmee helemaal tevreden zijn. In het onderstaande filmpje probeert hij vormpjes door de juiste gaten in de ‘koekjestrommel’ te stoppen. Als dat niet helemaal lukt, is er toch een oplossing: gelukkig heeft hij eerder op de dag iets te knabbelen in de pot verstopt waar hij nu alsnog plezier van heeft! Handig kereltje, die Alex van ons!

Een auto met een keppeltje

Onze auto heeft een keppeltje op

In Spartanburg zit een leuk winkeltje dat meubilair en decoratieve dingen uit exotische oorden importeert. Deze zaak, Pier 1 Imports, hebben we al een aantal keer bezocht en soms hebben we, in de uitverkoop, iets meegenomen. Het zijn namelijk erg mooie dingen, maar wel verschrikkelijk duur, dus vaak blijft het bij kijken alleen.

Er is echter een item in deze winkel dat we, sinds we het de eerste keer gezien hadden, al willen hebben: een papasan. Dat is een soort kuipstoel van riet waar je heerlijk in kunt loungen. Ze worden gemaakt in Indonesie en passen goed bij de andere rieten dingen die we boven hebben staan.

Om deze stoel mee te nemen heb je eigenlijk een iets grotere auto nodig dan wij hebben. Maar de verkoopster had een goed idee, want met behulp van wat stevig touw konden we de stoel ook op het dak van de auto binden. Het was maar een minuut of 20 rijden, dus dat is nog wel te doen. Een stevig touw haalden we bij de doe-het-zelfzaak twee deuren verder en terwijl we bijna weggeblazen werden door de ijskoude wind hebben we (=Rob) de stoel op het dak bevestigd. Dat zag er direct uit alsof onze auto een keppeltje op had. We vonden het eigenlijk wel erg grappig.

Voortaan kunnen we echt comfortabel zitten.

De papasan staat nu op de hobbykamer zodat papa op zijn gemak in zijn fotoblaadjes kan lezen terwijl mama lekker aan het hobbyen is. Het is zelfs nog een lekkere stoel voor Alex om in te slapen (als hij dat zou doen).  De hobbykamer begint nu een knus geheel te worden!

Gesnotter en gekuch

Grieperig en in z'n pyama

Al sinds het weekend is onze Alex een zielig hoopje. Hij snottert wat af en heeft de ene hoestbui na de andere. Aanvankelijk was het alleen maar een beetje lastig en speelde hij gewoon verder, maar de afgelopen twee dagen is het alleen maar huilen wat de klok slaat. Het arme kind weet gewoon niet waar hij het zoeken moet. Het is te hopen dat hij zich op kerstdag weer wat beter voelt. Rob heeft inmiddels vakantie, dus gelukkig kunnen we nu om de beurt gaan troosten.

We willen in ieder geval alle lezers van onze blog heel fijne feestdagen wensen en een gelukkig en griepvrij 2010!

Pakjesavond

There's an awful lot of boxes in thereOp 13 november ging in Gent het zegel op de container. Met de hulp van onze ouders waren al onze spullen uit ons appartement ingepakt en klaar om verscheept te worden naar Amerika. Op 7 december kregen we een telefoontje dat de container in de haven van Charleston was aangekomen. Nu moest alles nog door de douane en dan kon het met de vrachtwagen naar ons nieuwe huis toe.

Donderdag 17 december was het dan zover: om 8.15 kwam de vrachtwagen met de container aangereden. De chauffeur was ’s nachts om 2.30 vertrokken! Naar eigen zeggen reed hij alleen lokaal, dus South Carolina, North Carolina en Georgia. Pfff… wat je maar lokaal noemt. Na aankomst belde hij de verhuizers, die rond 9.30 bij ons aan de slag gingen. De deuren van de container gingen open en 204 pakketten in alle soorten en maten kwamen naar buiten. Het was een vreemde gewaarwording om al onze spullen ineens hier te zien staan.

Natuurlijk ben je na twee jaar al weer grotendeels vergeten welke spullen je allemaal had, dus toen de verhuizers rond 14.30 vertrokken, begon voor ons ‘pakjesavond’. Elke doos die we open maakten, zat vol nieuwe verrassingen. Hoewel we nog kinderloos waren toen we uit Belgie vertrokken, hadden we toch ineens verdacht veel dozen met speelgoed. Binnen de korste keren lag ons huis van boven tot onder bezaaid met spullen. Waar te beginnen?

Inmiddels hebben we een groot deel van de dozen al uitgepakt en kunnen we voorzichtig een begin maken met het opruimen. We hebben al veel kleren gesorteerd en een deel is naar het goede doel. De rest wordt allemaal gewassen, want de lange zeereis heeft alles een tikkeltje muf gemaakt. De klerenkasten zullen goed volhangen als alles weer fris is. Het huis staat helemaal op z’n kop en Alexander is een beetje uit z’n doen van alle gekte, maar aan de andere kant is hij ook in zijn nopjes met alle leuke dingen die hij overal tegenkomt. Zijn zitauto hebben we al gevonden, nu het hobbelpaard nog!

In het winkelcentrum

In het winkelcentrum van Spartanburg staan een aantal vliegtuigen en auto’s waar je, als je er wat geld in stopt, in kunt rijden. Alexander is hier nog net iets te klein voor (aangezien nergens veiligheidsriempjes in zitten) maar zolang die apparaten niet in beweging zijn, kan hij er prima mee spelen, iets dat hij samen met Emma dan ook volop heeft gedaan vanmiddag.

Kerstlichtjes

Our humble treeWe, en dan met name Rob, zijn niet zo van de overdadige kerst. Een schril contrast met de Amerikanen, voor wie het allemaal niet gek genoeg kan. De tuinen geven zo ongeveer licht door de vele kerstversiering en menigeen heeft alles half november al aan zijn gevel hangen.

Normaal gezien zouden we het ons allemaal niet zo aantrekken, maar… dit jaar is natuurlijk wel de allereerste kerst van Alexander. En die allereerste kerst komt maar een keer. Dus zijn we overstag gegaan en hebben dit weekend dan toch een kerstboom in huis gehaald, inclusief alle versieringen. Alexander vindt het inderdaad prachtig en heeft al verschillende ballen uit de boom gevist. Gelukkig zijn we zo slim geweest om ‘onbreekbare’ ballen te kopen, anders hadden we er nu al zeker 5 minder gehad!

Hoera, een pakje

Het is altijd leuk als er een pakje bij de post zit. Dat gebeurt regelmatig, omdat we vaak iets bestellen via internet. Alex vindt pakjes altijd erg spannend en wil graag zien wat er in zit, om vervolgens nog een hele tijd met de lege doos te spelen. Ook vandaag zat er een Amazon pakket bij de post en Alex presteerde het om het adreslabel eraf te trekken. Tja, die bleef natuurlijk aan zijn vingers plakken.

In de bieb

Samen met Vicki en Emma zijn we vanmorgen in de bibliotheek van Spartanburg geweest. Elke dinsdagmorgen om 10.00 is het voorleesuurtje voor de allerkleinsten, en deze week was er een speciale voorstelling met een poppentheater. Het kerstverhaaltje ‘Merry Christmas, Big Hungry Bear’ werd uitgebeeld. We waren ruim op tijd aanwezig en hadden zodoende nog even tijd om bij de grote trein te spelen die op de afdeling Kinderboeken staat. Alexander vond het schitterend en liet zich flink horen!

Het voorleesuurtje werd gestart met een liedje over een beer die allerlei andere beesten tegenkomt en steeds ontdekt dat zijn poten groter zijn dan die van de dieren die hij tegenkomt. Totdat hij een andere beer tegenkomt natuurlijk. In het kerstverhaaltje ging een kleine muis een kerstcadeau aanbieden aan een grote beer in een grot. En na het theater kreeg iedereen nog een belletje in de hand en konden we allemaal meerammelen met Jingle Bells. Dikke pret dus, en die kleine boef van ons keek zijn ogen uit. Hij was bovendien dolgelukkig om Emma weer te zien, ze kreeg een paar dikke knuffels van hem.