Tot verdriet van mama (maar tot groot genoegen van opa) heeft Alex plotseling besloten om de brui te geven aan zijn danslessen en in plaats daarvan te gaan voetballen. Waar die wens vandaan komt, is niet helemaal duidelijk. Hij had het al besloten voordat het WK van start ging, maar nu er voetbal op tv is, wil hij dat natuurlijk wel zien. Hij is voor het team in de tenues die hij het mooiste vindt, dus vanmiddag was hij duidelijk voor Algerije en tegen Duitsland. Enige spelkennis is hem nog vreemd, maar dat compenseert hij volop met enthousiasme.
Hoewel ze liever danst, wil Nova best af en toe een balletje meetrappen
Hoe het ook zij, afgelopen weekend hebben we hem officieel opgegeven voor voetballes bij AYSO, de Amerikaanse Jeugd Voetbal Vereniging. Steeds wanneer Alex trots zegt dat hij gaan voetballen deze herfst, zegt Nova stellig: “Not me! I’m going to dance!” We hebben al heuse voetbalschoenen en scheenbeschermers gevonden en in de loop van de zomer wordt hij ingedeeld in een team, komen er bijeenkomsten voor de ouders en overleg met de coach. Ook het voetbaltenue is inbegrepen in de inschrijfkosten, dus we hopen maar dat het een groen pak wordt.
Tot het zover is, oefenen we alvast in de tuin met een beetje balletje trappen. En Rob en ik zijn geen echte kenners, maar het lijkt erop dat Alex erg op Arjen Robben lijkt qua tempo. Als hij een beetje oefent met z’n pass, hebben we misschien wel met de toekomstige aanvaller van team USA te maken!
Nadat we begonnen zijn met het thema ‘insecten’, gevolgd door ‘dinosaurus’ is het nu de beurt aan ons zonnestelsel. We hebben een dikke stapel boeken gehaald en al veel gelezen over de ruimte, de zon, de maan en de verschillende planeten. Natuurlijk hebben we ook weer het een en ander geknutseld, zoals een ruimtewezen, een space shuttle, een planeet en vandaag hebben we ballonraketten gemaakt. Een ballonraket teken je, knip je uit, plak je op een stuk van een rietje, je haalt het rietje door een draad en de draad span je tussen twee punten. Vervolgens neem je een stukje plakband, daar maak je een cirkel mee door de uiteinden aan elkaar vast te plakken en dit rondje plakband plak je op het rietje. Blaas je ballon op (maar knoop hem niet dicht), plak de ballon op het stukje plakband en laat los…. WHOOOSH! Je raket vliegt door de leeglopende ballon over de draad! Grote lol natuurlijk! Ik heb met Alex vele wedstrijdjes gedaan door onze ballonnen naast elkaar te laten racen, en Alex vond het schitterend dat hij meestal won. HIj had er ook een heel verhaal over:
Wellicht vraag je je af hoe het inmiddels is met onze patio. We hebben er maanden geleden over geschreven, foto’s geplaatst en we waren in afwachting van de afronding, zodat we samen met opa en oma konden genieten van schaduw en verkoeling in de hete achtertuin tijdens de warme maanden. Met de aannemer hadden we van tevoren afgesproken dat het voor 18 april klaar zou zijn, wanneer mijn ouders aankwamen en ze moesten er toen mee lachen. Pfff… wat een grap, het was 5 dagen werk en als het in april nog niet af zou zijn, was het toch wel heel triest gesteld. Dat was afgelopen februari. Het is nu 21 juni en wellicht voel je het al een beetje aankomen… maar de patio is nog altijd niet af.
Nieuw beton
Het begon aanvankelijk met het weer. Het was een zeer lange winter met ongebruikelijk veel sneeuw en vorst. De grond was ofwel te hard ofwel te nat om aan de patio te beginnen. Op 19 maart was het eindelijk zover! De palen gingen de grond in en de dakconstructie erop. Het zag er al meteen heel anders uit. Een voortvarende start, dus dat beloofde veel goeds! Maar helaas, er volgden veel natte weken en het zou teveel onnodige schade aan ons gras toebrengen om dan te werken (aangezien alle bouwmaterialen in het gras zouden komen te liggen. Bovendien was door de late start iedereen van zijn schema af. De bouwers waren geweest, maar de dakdekkers moesten komen, de elektricien, de betonmensen en ik vergeet er vast nog wel een paar. Met name het beton liet op zich wachten; zij hadden een vreselijke achterstand door nattigheid en kou en toen het weer het eenmaal toeliet, deden ze het liefst eerst alle grote projecten en niet zo’n klein stukje beton als bij ons. Maar hoera, op een zekere vrijdag stonden ze toen ineens voor de deur en hadden we ons beton liggen. Hiep hoi vooruitgang!
Met het beton op zijn plaats kon er gemeten worden voor de gemotoriseerde schermen. Deze schermen en hun behuizing worden op maat gemaakt bij een fabriek in Florida en dat zou zo’n 2 weken duren. Ook de plafondventilator was besteld en zou opgehangen worden op hetzelfde moment als wanneer de schermen geinstalleerd werden. Uiteraard lieten de schermen flink op zich wachten en daarna moesten de bouwvakkers weer een gaatje in hun schema vinden om ze op te hangen, toen ze er eindelijk waren. En hoezee, de schermen kwamen! Het zag er prachtig uit, op een detail na… het beton liep af dus waar de schermen aan de achterkant keurig tot op het beton kwamen, hingen ze aan de voorkant meer dan 10 cm boven de vloer. En als het idee is dat ze insecten tegenhouden, is een groot, gapend gat natuurlijk niet ideaal, om nog maar te zwijgen over esthetiek. De aannemer had een fout gemaakt en was de graduele afloop in het beton vergeten in te calculeren. De oplossing? Een betonspecialist werd erbij geroepen om te bekijken hoe het opgelost kon worden. Behalve de schermen bleek de ventilator het ook niet te doen en moest opnieuw besteld worden. In 20 jaar tijd was dat nog nooit gebeurd, maar natuurlijk krijgen wij de primeur!
Opa en oma hebben een idee van hoe het eruit ziet, maar zullen tot volgend jaar moeten wachten om het eindresultaat te zien
De betonspecialist kwam en zei dat de bestaande betonvloer eruit gesloopt moest worden en er moest een geheel nieuwe vloer gestort worden. Er moest zodoende een bobcat komen om de oude brokken beton af te voeren, wat weer betekende dat ons hek voor een deel gesloopt werd zodat de bobcat erdoor kon. Maar maak je geen zorgen! Alles komt in orde en we repareren het hek meteen. De volgende ochtend werd ons hek inderdaad gesloopt en later op de dag kwam de betonman. De grote baas keek nog eens naar de situatie en zei dat er over het bestaande beton heen gestort kon worden. Er hoefde dus niets afgevoerd te worden en daarmee was ook het hek voor niets vernield. Later die dag werd overigens wel een heel mooie, nieuwe betonvloer gestort, die we, nu ze er toch waren, iets groter lieten maken zodat we geen last zouden hebben van opspattende kleigrond tegen onze mooie schermen en ook groot genoeg om de barbecue op te zetten, zodat we geen tegels meer hoefden te leggen. Van de nood een deugd maken, noemt men dat. Het zag er uiteindelijk heel fraai uit. Nu de schermen en de ventilator nog!
In de week erna kwam de elektricien terug om de schermen op te hangen. Terwijl ze hiermee bezig waren, stak er plots een stevige bries op en die scheurde een van de schermen volledig af. Het scherm vloog tegen een ladder aan en daardoor zat er ook nog eens een flinke scheur in. Daarmee was het scherm niet meer te gebruiken en moest er een nieuwe besteld worden. In Florida. Dus weer 2 weken wachten. Die 2 weken werden natuurlijk langer, want de stof die wij gekozen hadden, bleek ineens razend populair en de fabriek moest eerst de stof elders laten bijmaken, voordat zij er weer een scherm van konden maken. Zo waren we weer 3 weken verder. Vorige week was het dan eindelijk zover! De schermen hingen allemaal, details werden afgewerkt en we konden heerlijk gaan genieten van onze prachtige patio. Er is alleen nog een klein detail: er zit een klein lek in het dak en wanneer het stevig regent (het regent hier niet vaak, maar wanneer het valt, valt het goed) komt er wat water door. Totdat dit is opgelost, kan de inspecteur niet langskomen om het eindresultaat goed te keuren, zodat onze derde en laatste betaling nog altijd niet gedaan is en het project officieel nog steeds niet af.
Inmiddels hebben we wel al talloze keren buiten gegeten, aan onze nieuwe tafel. We kunnen er insectenvrij zitten en lezen en spelen, zonder weg te branden in de zon. Het is absoluut een geweldige aanwinst en we hebben er, ondanks de vele problemen, toch al veel plezier van gehad. Uiteindelijk is het af, maar wat een pechproject is het geweest!
De zomervakantie duurt hier erg lang, net geen drie maanden, en een bekend probleem is dat kinderen die tijdens deze periode niks ‘schools’ doen, erg veel van het geleerde weer kwijt raken. Dit wil ik zeker niet laten gebeuren, dus we zijn al vanaf de eerste dag druk in de weer met ons eigen ‘schooltje’.
Enkele knutselwerkjes uit de ‘insecten’-week
Op de eerste dag van de vakantie hebben we Alex (en Nova) ingeschreven voor het Summer Reading Program van de bibliotheek. We laten Alex dit jaar voor de ‘independent reader’ gaan, dus zelf lezen. Nu kan hij nog niet echt zelf boeken lezen, maar heel simpele boekjes gaan, met een klein beetje hulp bij het spellen van de woorden, wel. Verder lezen we samen talloze boeken en als het een beetje meezit, hebben die boeken een bepaald thema.
Tijdens de eerste 10 dagen van de vakantie hebben we gewerkt rond het thema ‘insecten’. Dat betekent dat we elke dag wel een of ander insect geknutseld hebben: een lieveheersbeestje geschilderd op een kei, een vlinder gemaakt van een gekleurde koffiefilter, een bidsprinkhaan van kralen en chenille, een libelle van geschilderde plastic messen en lepels en nog zo’n aantal van die dingen. Op internet heb ik bovendien een heleboel activiteiten gevonden rondom insecten: schrijven, tellen, kleuren, knippen, plakken, reeksen afmaken, verschillen zoeken… genoeg om ons iedere dag wel even mee bezig te houden. Natuurlijk hadden we in de bieb bijbehorende boeken meegenomen, verhaaltjes met insecten in de hoofdrol, maar ook een insectenencyclopedie. Die laatste kwam mooi van pas toen we een wandeling hebben gemaakt op de Cottonwood Trail, waar we foto’s van insecten hebben gemaakt en die met de encyclopedie geidentificeerd, uitgeprint en in een zelfgemaakt ‘bug book’ geplakt. Alex heeft overal bijgeschreven om welk insect het precies gaat. Het eindresultaat mag er zijn! Als afsluiter hebben we naar de film Microcosmos gekeken, een closeup van vele verschillende insecten ergens in een weide op de wereld. Dat maakte nog aardig wat indruk.
Zelf een dinosaurus-ei maken is nog niet zo eenvoudig (zeker als de ballon steeds knapt)
Afgelopen dinsdag zijn we met een nieuw thema begonnen en ook dat spreekt tot de verbeelding van onze kleine man. Het gaat namelijk om dinosaurussen, en zeg nou zelf, wat is daar niet interessant aan? De insectenboeken zijn in de bieb omgeruild voor dino-boeken en het door Lonely Planet uitgegeven ‘How to become a dinosaur hunter’ hebben we zelfs al gekocht omdat het zo boeiend (en leuk!) is. We hebben inmiddels al een diplodocus gemaakt, een Argentinosaurus, een dino-skelet, fossielen en een baby-dino die uit het ei komt. We hebben een dino-voetafdruk gemaakt en kijken naar de documentairereeks ‘Walking with Dinosaurs’ van de BBC. Alex vreet alle informatie op en krijgt er geen genoeg van. Ook lezen we elke dag een heel stuk in dino-boeken en hij maakt al volop plannen om, als hij groot is, samen met papa op zoek te gaan naar dinosaurusbotten.
Nova wil natuurlijk graag meedoen dus wanneer zij uit school komt, proberen we een activiteit te doen die zij kan meemaken. Ze vindt het minstens zo interessant, al is sommige informatie voor haar nog wel wat moeilijk. Maar knutselen, knippen en plakken kan ze als de beste, en dat is als je 3 bent, ook al heel wat waard!
Vanuit een warm en droog South Carolina presenteren wij met trots een editie van Peuterpraat!
Dit boevenstel had weer veel te melden. 🙂
Om 9 uur ligt Alex eindelijk in bed. Nova is nog niet moe en beneden met papa en mama, waar ze een lawaaierig spelletje speelt. Alex roept naar beneden:
“Too much noise! I can’t sleep!”
Nova roept terug:
“Go to bed Alex! You are tired!”
Alex is nogal hardhorend als hem dat uitkomt. Als mama het beu is om dezelfde vraag steeds te herhalen, zegt ze:
“Of je worst lust.”
Alex reageert enthousiast:
“Oh, yes! I like worst!”
Hij komt naar de keuken gesneld, Nova in zijn kielzog. Ze klimt alvast in haar stoel.
“Me too, I like worst too!”
Alex en Nova zijn met Pasen paaseieren aan het zoeken in de speelkamer. Ze zijn de laatste twee aan het zoeken.
Nova roept de eieren: “Easter eggs, where are you?”
Alex praat met oma. Oma verstaat het niet helemaal.
“Wat?”
Alex heeft een antwoord paraat:
“Of je worst lust!”
Alex en oma zitten in de auto. Oma is onder de indruk van zijn grote woordenschat. Ze moet een beetje om hem lachen. Alex wil weten waarom.
“Because you are a smart boy.”
De volgende dag moet oma weer om hem lachen. Alex vindt dat oma iets vergeet:
“Je moet nog zeggen dat ik een smart boy ben!”
Nova wil haar haar laten knippen. Na tevreden in de spiegel van de kapper te hebben gekeken, zegt ze:
“I want my hair back!”
Het valt daarna even tegen dat dat niet kan…
Nova zit bij papa op schoot. Opa noemt haar een papegaai.
“No! Novagaai!”
De koffie is klaar. Mama roept oma en opa die boven zijn op de kamer van Alex (zijn kamer is die dag geschilderd). Opa en oma horen het niet, dus Alex gaat naar ze toe. Hij vraagt:
“Are you ready for some delicious coffee?”
We zijn bij het zwembad. Opa heeft zijn Speedo’s aan. Alex vindt het raar:
“Waarom zwemt opa in z’n underwear?”
Opa zegt later: “Dat is een wedstrijdbroek. Daar heb ik nog prijzen mee gewonnen.”
Alex, vol ongeloof: “Als je dan moet zwemmen en one is the winner and the other one is not, dan krijg je zo’n broek?”
We arriveren bij voor de derde keer in korte tijd bij Costco. Nova:
“Again!?”
In de bergen. Het stijgt nogal en we hebben de dag ervoor wat kauwgom aan Alex gegeven tegen de druk op zijn oren. Terwijl we tegen de berg oprijden, waarschuwt hij alvast:
“Mom, you better hurry with the chewing gum. Mijn hoofd doet bijna pijn.”
“Papa, jij bent very smart, but not as smart as me!”
Alex is zijn nieuwe Lego-set in elkaar aan het zetten. Nova komt hem een koekje aanbieden.
“Not now Nova, I need to focus.”
We hebben Alex naar bed gebracht na een lange, vermoeiende dag. We staan nog maar net beneden of Alex roept:
“Ik ben al vertrokken!”
Alex heeft een vieze neus.
“Mama, I need a tissue so we can get deze peuters uit mijn neus. I think de peuters in mijn neus are having a party.”
Nova geniet van een bakje aardbeien. Ze heeft er een met een wat ongebruikelijke vorm. Ze giechelt:
“Hihi, mijn strawberry heeft billen!”
Op een warme avond heeft Alex veel moeite met in slaap vallen. Als ik bij hem ga kijken om half tien en hij is nog wakker, verzekert hij mij:
“Mama, ik ben echt wel nocturnal.”
Alex heeft buikklachten. Na een toiletbezoek vraagt hij verbaasd:
“Why did I make mustard?”
We leggen Alex aan tafel regelmatig uit dat hij nieuwe dingen even moet proberen voordat hij het afdoet als ‘niet lekker’. Wanneer er een zak snoepgoed op het aanrecht gaat dat hij nog niet eerder geproefd heeft, zegt hij:
“Ik wil even iets proberem. Ik vind het interessant. HEEL interessant.”
Het is zomervakantie en we doen thuis veel activiteiten met het thema ‘insecten’. Voor het maken van lieveheersbeestjes vraag ik Alex om twee gladde stenen uit zijn stenenverzameling. Schoorvoetend doneert hij twee stenen, met het vooruitzicht ze te mogen beschilderen. Hij voegt wel toe:
“I guess I will have to go out in the world to find two new ones for my collection.”
In het kindermuseum werken de kinderen aan het maken van de letter A. De activiteitenbegeleidster vraagt Alex naar zijn naam.
“Alex Handsome.”
Ze moet erg lachen.
“Is your sister’s name Handsome too?”
“Uhm, yes.”
Nova is het er echter niet mee eens.
“No! Nova Princess!”
Peperazzi Blog 