Maand: mei 2015
Oma Daems
Dit weekend, de dag voor Moederdag, is oma Daems ons ontvallen. Na een ziekbed van ongeveer twee weken is ze stilletjes ingeslapen. Ze is 96 jaar geworden! En hoewel je op die leeftijd niet kunt spreken van een totale verrassing, is het een ontzettend vreemde gedachte dat ze er niet meer is. Als je aan haar denkt, zie je haar zitten in haar speciale stoel, met een kopje koffie erbij, in gesprek met familie, vrienden, bezoekers. Want hoewel het de laatste jaren moeilijker voor haar was om gezelschap over de vloer te hebben zonder dat het teveel voor haar werd, zo is het toch vele jaren wel geweest: oma als spil, waar iedereen vaak en graag even binnen kwam. Het kwam niet vaak voor dat je alleen was, er was altijd wel iemand anders die je kende, want daar aan de Heufkesweg wist je dat welkom was en ging je altijd de deur uit met een glimlach op je gezicht.
Wij hadden de eer haar haar eerste achterkleinkind te schenken en daar was ze natuurlijk zeer trots op. Twee keer heeft ze Alex kunnen vasthouden, en in de jaren die volgden stonden de foto’s van de kinderen altijd in de buurt. Het is een verdrietig idee dat de kinderen nooit meer de kans zullen krijgen om het knusse van een bezoek aan hun oma-oma mee te maken. Het is iets dat wij, maar zeker de broers en zussen Daems, al hun partners, kleinkinderen en vrienden zullen missen. Veel sterkte aan alle nabestaanden. We nemen allemaal samen afscheid van een tijdperk.
Peuterpraat #41
Voor het maken van sommen draait Alex zijn hand niet meer om. Hij vult er een aantal in en zegt trots:
“I’m not even sweating!”
Nova is een beetje knorrig na haar dutje. Ze wil een donut maar krijgt een snoepje uit de trommel. Als ze ee mini-Kit Kat heeft uitgezocht, vraagt mama of het beter met haar gaat. Ze antwoordt beteuterd:
“A little bit. But not so much.”
Nova’s 4de verjaardag is erg belangrijk voor haar. Ze begint zinnen regelmatig met:
“Yesterday, when I was 3 and little…”
Of wanneer ze iets niet wil of er geen zin in heeft:
“I’ll do that when I’m 4 and big.”
Een vraag van Alex:
“Why am I rich in knowledge but not rich in money?”
We halen Alex op van school. Nova heeft Alex gemist en brandt los zodra hij in de auto stapt.
“I love you. Do you want to come to my birthday party? We have a special boterham for you, it’s very yummy. I beeped it. But you have to put it on a plate. Because there are kruimeltjes.”
Nova is moe na haar feestje. Als haar ogen dichtvallen vraagt mama:
“Are you sleepy?”
“No! My eyes are closing all by themself!”
We lunchen bij Costco; de kinderen eten pizza. We proberen het concept van halven duidelijk te maken. Wijzend op een bordje:
“Hoeveel bordjes zijn dit?”
“Two.” En Nova heeft gelijk, want het zijn toevallig twee kartonnen bordjes op elkaar. We leggen een bordje opzij en vragen het nog eens. Alex:
“One.”
“En als je het bordje doormidden snijdt, hoeveel stukjes heb je dan?”
“Two halves.”
“Goed zo. Wil je liever een hele pizza of een halve?”
Alex, die zijn buikje net rond heeft gegeten, antwoordt:
“Een halve…”
Nova:
“Can I have the other half?”
Mama heeft een bootje gevouwen van papier. De kinderen nemen het later mee in bad. Na een tijdje klinkt het beteuterd:
“Mom, I think this boat is allergic to water.”
Alex leert al pittige woorden. Hij strooit met woorden als ‘congruent’, ‘rectangular prism’ en ‘perish’ en gebruikt ze bovendien correct!
Alex vertelt dat zijn juf een tijdje uit de klas was en de kinderen daardoor eventjes alleen. Gevraagd wat ze op dat moment deden, zegt hij: “We had lots of conversations!”
Op een warme dag spelen de kinderen buiten. Alex heeft geen shirt aan. wanneer er aardbeien op tafel komen, trekt Nova haar truitje ook uit:
“I want to eat strawberries with my bellybutton just like Alex.”
We eten in een Thais restaurant. Alex bekijkt alle decoraties en wil meer weten over het land. Na een tijdje zegt hij:
“They must call it Thailand because everybody wears a tie.”
De Thaise lunch heeft indruk gemaakt. Wanneer mama Nova de volgende dag van school haalt, zegt ze:
“Can we go again to the restaurant where we went for daddy’s birthday? Because I really liked that one.”
Als mama ’s avonds worsten aan het bakken is, komen de kinderen aangerend. Alex:
“What smells so yummy? Are you making Thailand food?”
Alex heeft toekomstplannen.
“When I’m a grown-up, can I be an opa?”
De speeltijd op de Kindle is op. Er moet een wachtwoord ingetypt worden om instellingen aan te passen; uiteraard heeft Alex het wachtwoord niet, maar papa natuurlijk wel.
“Papa, can you tell me the password?”
Papa lacht hartelijk.
“Nee Alex, de tijd voor vandaag is om.”
“I promise I will forget it tomorrow.”
Wederom gelach. Alex probeert het nog eens.
“I will go stand in the corner over there. I won’t look! Can you please put in the password?”
(Ondanks zijn vele verwoede pogingen en smeekbedes heeft Alex het de rest van de dag toch zonder Kindle moeten stellen)
Peperazzi Blog 