Huizenjacht

Nu we de beslissing hebben genomen om in Amerika te blijven, kunnen we meteen een andere grote stap nemen: de koop van ons eerste huis! Tot op heden hebben we altijd appartementjes gehuurd, dus dan is het heel vreemd als je ineens over zaken als ‘goede lokatie’, ‘meerwaarde’ en ‘grote slaapkamer op eerste Ons nieuwe stulpje?verdieping’ moet nadenken. Het is een beetje goochelen om een huis te zoeken dat dus in een wijk ligt met een goede naam, voorzien is van zaken die je huis een meerwaarde verlenen mocht je in de toekomst weer willen verkopen en naast die zaken moet je het zelf natuurlijk een leuk huis vinden dat bovendien in je budget past.

Nu is ons budget gebaseerd op onze inkomsten best leuk, dus dat is op zich geen probleem. Wat wel een probleem is, is dat we eerst door de bank goedgekeurd moeten worden zodat ze ons het geld voor de hypotheek willen lenen. Die goedkeuring gebeurt op basis van je financiele geschiedenis en die hebben we in dit land natuurlijk niet.  Aan je financiele geschiedenis wordt een bepaalde waarde toegekend (een zogenaamde ‘credit score’) en hoe beter de score, des te gunstiger de rente waartegen je je hypotheek kan afsluiten.

Overigens zijn we ook gestart met de greencard procedure. Een greencard is een permanente verblijfsvergunning zodat we van het gedoe met visa af zijn. Hopelijk kan dat een beetje vlot geregeld worden, want in januari verlopen onze paspoorten en huidige visa!

Grote knoop

Na anderhalf jaar in de USA is het moment gekomen om te kiezen: terug naar Belgie of in Amerika blijven? Geen makkelijke keuze en we worstelen al maanden met deze vraag. We missen onze familie en vrienden, de Europese cultuur, historie, voedsel… Aan de andere kant wonen we hier fantastisch, een groot en betaalbaar huis, een aangenaam levenstempo, vriendelijke mensen, stabiel klimaat, mooie natuur, dus daar is ook iets voor te zeggen.

We wonen in het huis van iemand anders en na zo’n lange tijd verlangen we naar een eigDe stars en stripes blijft nog even wapperen.en stulpje, een huis waar we zelf de baas zijn over de inrichting en vormgeving, waar we weer omringd zijn door onze eigen spullen, niet alleen een huis maar ook een thuis voor Alexander. Waar kies je dan voor? Wat we ook doen, een verhuizing zit in de nabije toekomst. Als we terug gaan naar Gent zullen we ons appartement moeten verruilen voor een huis dat geschikt is voor een kind. Als we in de USA blijven, moeten we verhuizen naar een huis dat niet aan een ander toebehoort.

Je begrijpt dat het veel wikken en wegen vereist en een beslissing is die je niet zomaar neemt. We hebben de mogelijkheden onderzocht: wat houdt een verhuizing naar Belgie precies in en andersom, wat komt erbij kijken als we in Amerika blijven? De conclusie is dat het allebei veel werk is, maar een huis zoeken is makkelijker als je niet op afstand een keuze hoeft te maken. Bovendien speelt de betaalbaarheid natuurlijk ook mee en als je nog een aantal andere dingen meeweegt, komen we uiteindelijk uit bij de keuze om nog een tijd in de USA te blijven.

Gelukkig steunen onze ouders ons in onze keuze, hoewel het zowel voor hen als ons moeilijk is om zo ver uit elkaar te wonen, zeker nu Alexander in ons leven is. Maar gelukkig is de wereld tegenwoordig niet zo groot meer, het internet en de webcam brengen de familie tot in de huiskamer en we spreken elkaar regelmatig. We hebben zelfs al een oogje op een huis, dus hopelijk kunnen we daar snel werk van maken. Hoe dan ook, het is een moeilijk proces geweest, en nog steeds, maar we hebben de knoop doorgehakt en dat brengt toch wel rust in ons leven.

En iedereen mag het weten: in South Carolina staat de deur van het toekomstige huize Hanssen voor iedereen wagenwijd open!

Wat een toffe kerel!

Alexander heeft sinds een tijdje in de gaten dat je met andere kindjes fijn kunt spelen. Die zijn tenminste net zo klein en zien de wereld vanuit hetzelfde perspectief als hij. Je kunt er ook mee babbelen, wel zo prettig als je volop bezig bent om te leren praten. De beste gesprekken voert hij met zichzelf, via de spiegel in de badkamer. Daar zit een leuke vent die gezellig terugzwaait, een goed gesprek kan voeren en af en toe ook nog een knuffel uitdeelt.

Kiekeboe!

Een klassieker onder de babyspelletjes is kiekeboe. Ook Alexander vindt het fantastisch om te zien hoe je je gezicht achter je handen of iets anders verstopt om vervolgens weer tevoorschijn te komen. Zijn schaterlach is toch wel een van de mooiste dingen ter wereld! Luister mee in het onderstaande filmpje.

Ja ja, ik sta

Toen Alexander pas geboren was, kon hij alleen een beetje om zich heen kijken en veel lachen naar alle mensen om hem heen. Nu, iets meer dan zes maanden later, heeft hij alweer de zoveelste mijlpaal bereikt: hij kan zelf (met een beetje steun van mama) rechtop gaan staan! Net zoals met al zijn andere vaardigheden kan hij het niet laten om ze zoveel mogelijk te oefenen. Een gunstig bij-effect van al deze fysieke activiteit is dat hij ’s nacht veel langer doorslaapt en soms zelfs de hele nacht in zijn eigen bedje ligt.

Zelf leren eten

Gisteren, op 7 juli, zijn we bij de kinderarts geweest voor Alexanders ‘6-maanden-controle’. Hij is weer gewogen (7.85 kg) en gemeten (67.31 cm) en zit daarmee op de 50% lijn zowel qua lengte als gewicht. Heel mooi in verhouding dus. De pediater was blij om te horen dat het eten erg goed ging, moest erg met Alex lachen tijdens zijn controle (want hij pakte alles beet dat binnen handbereik kwam) en gaf ons wat tips mee voor de komende drie maanden als hij terug mag komen voor zijn 9-maanden-controle.

Nu het met eten allemaal zo goed gaat, kunnen we voorzichtig een begin maken met zelf leren eten. Alexander maakt vaak genoeg duidelijk dat hij de lepel zelf wil vasthouden als hij zijn groente of fruit krijgt, en er zijn nog wat andere babyproducten die erg geschikt zijn om aan de beginnende eter te geven. Omdat het vanmorgen nog niet verschrikkelijk heet was, ben ik met Alex buiten gaan zitten waar hij zijn gang kan gaan en het niet erg is als hij knoeit.

Om te beginnen heb ik een bordje pap gemaakt, zoals hij dat elke ochtend krijgt. Ik heb het voor zijn neus gezet om te zien wat onze knul er mee doet. De camera heeft alles vastgelegd:

Laten we zeggen dat dat nog geen groot succes was. Ik heb zijn stoel maar een beetje schoongemaakt en ben overgestapt op het tweede experiment, de befaamde Cheerios. Cheerios zijn ontbijtgranen voor in de melk, heel bros dus bij uitstek geschikt voor babies omdat het snel ‘smelt’ in hun mond. Bovendien zijn het twee vliegen in een klap: Alexander kan meteen oefenen met het oppakken van een voorwerp tussen duim en wijsvinger.

Ik heb me kostelijk geamuseerd! Alex bleef maar achter de Cheerios aanjagen en proberen ze op te pakken. Uiteindelijk heb ik er eentje aan hem gegeven om te eten en met een heel serieus gezicht sabbelde hij erop. Hij zat zich echt af te vragen wat voor een raar ding het was en aan het eind van het verhaal concludeerde hij dat het best lekker is.

Nu hij Cheerios geproefd had, was de impuls om zo’n ding op te pakken en te eten nog groter! Het is even stoeien maar uiteindelijk heeft hij hem dan! Weer iets geleerd. En nu die pap nog.

6 Maanden

Look, mom, one hand!Vandaag, 6 juli, is Alexander precies 6 maanden oud. Een half jaar! Wat is het snel gegaan! Gisteravond hebben we nog eens naar de allereerste foto’s gekeken, dat kleine hummeltje van net iets meer dan 3 kilo dat met gemak op je onderarm paste. Zijn eerste kleertjes in de allerkleinste maat die hem nog veel te groot waren en omgeslagen moesten worden. De eerste flesjes en onze verwondering als hij daar wel 20 ml van gedronken had. Maar wat wel al vanaf het vroege begin was en altijd is gebleven: die heldere oogjes die zo nieuwsgierig de wereld in kijken en de vurige wens om niets te missen.

In zes maanden tijd is Alexander veranderd van een teer klein kindje in een stevig mannetje. Er is zo’n 20 cm bijgegroeid en meer dan 5 kilo bijgekomen. Hij leerde eerst om zijn hoofdje op te tillen en recht te houden, om op zijn armen te steunen en rond te kijken, zijn borst op te tillen en te zitten en nu kruipt hij zelfs al bijna. Alles wat hij eerst bestudeerde wordt nu, dankzij een behoorlijke beheersing van zijn ledematen, flink beetgepakt en getest door te sabbelen, grijpen, gooien, openen en sluiten. Hij eet inmiddels 3 vaste maaltijden per dag en het eerste tandje zit eraan te komen. Steeds blijven zijn oogjes goed volgen wat er allemaal gebeurt en zijn gezichtje is vol blijdschap en verwondering als zijn actie een reactie oplevert.

Alex being cute, part 3Vanaf zijn geboorte is Alexander lief, rustig, beweeglijk en mooi geweest! Een echte knuffelbeer, makkelijk in de omgang, duidelijk in zijn wensen, geen overdreven huiler, altijd op onderzoek uit en daarbij ook nog eens heel knap om te zien, een aandoenlijk snoetje, een heuse charmeur. Waar we ook komen, altijd krijgen we opmerkingen over onze kleine schat die niet alleen onze harten verwarmt maar ook andere mensen vertedert.

De tijd is voorbij gevlogen en tegelijkertijd is het of het nooit anders is geweest.

We blijven knippen

Our beautiful boy!!Alexander is al weer bijna een half jaar oud, maar ondanks dat blijven de camera’s dagelijks foto’s knippen en filmpjes maken. We kunnen geen genoeg krijgen van onze knul! Alex is waarschijnlijk de best gedocumenteerde baby op deze aardbol. Ons huis hangt inmiddels vol met foto’s en sinds we zelf kunnen printen groeit het aantal fotolijstjes aan de muren explosief. Maar zeg nou zelf, het is toch ook een heerlijk kind om naar te kijken?

Een kleine noot bij het filmpje: de camera-instellingen stonden even verkeerd, waardoor alles nogal blauw lijkt.