Het aftellen is begonnen naar Nova’s 5de verjaardag! Onze kleine dame is al sinds kerst bezig met het afstrepen van de dagen en nu is het bijna zover! Haar verjaardagsfeestje heeft ze al gehad, afgelopen zaterdag bij Pump It Up. Net als Alex in januari wilde ze haar feest hier graag houden en ook net als Alex wilde ze graag de Glow In The Dark variant. Dat maakt foto’s maken er niet gemakkelijker op, maar hey, het is haar grote feest en dus krijgt ze wat ze wil. Het was een dag vol spanning want het feestje begon pas om 17.00 dus na afloop viel ze in de auto ook meteen in slaap. Wat heeft ze genoten van een dag die helemaal om haar draaide!
Het kwam trouwens goed uit dat ze met haar nieuwe cadeaus kon spelen, want zondag, Paasdag, was een vreselijk druilerige dag. We zijn vooral binnen gebleven en de kinderen hebben lekker gespeeld met alle nieuwe speeltjes. De rest van de week vieren we nog een beetje door want Nova’s echte verjaardag is vrijdag pas en dan krijgt ze het cadeau van papa en mama en opa en oma. Op en top jarig dus!
Vorige week was er ’s avonds een bijzondere gast in de bibliotheek en daar gaan we op schooldagen eigenlijk nooit naar toe, maar het toeval wilde dat Nova de dag erna geen school had en Alex slaapt nooit zo vroeg, dus voor hem maakte het niet zo veel uit. Zodoende gingen we naar Science Bob, iets wat Rob aangekondigd had zien staan en waar hij wel oren naar had, aangezien het om een wetenschapper gaat, die zich met name met schei- en natuurkunde bezighoudt.
Science Bob is inmiddels een soort rockster in zijn veld, want hij is al vaak op nationale tv geweest met zijn proeven, die hij vooral bedenkt voor kinderen op de basisschool. Als leraar vroeg hij zich af hoe hij wetenschap voor kinderen aantrekkelijker kon maken en zo kwam hij met allerlei leuke proeven op de proppen, interessante scheikundige reacties die bij kinderen (en volwassenen trouwens ook) de nodige respons veroorzaken. Zijn humoristische en vaak spectaculaire aanpak trokken al snel aandacht en zodoende is hij uitgegroeid tot een fenomeen. De bieb had blijkbaar een aardig budget dit jaar want het zal een paar centen gekost hebben om Science Bob op bezoek te laten komen.
In het filmpje dat ik heb gemaakt, kun je drie proefjes zien. Het eerste is de zogenaamde ‘olifantentandpasta’. Dit experiment heeft hij ook bij Jimmy Kimmel Live gedaan, zij het iets groter en met de nodige gevolgen voor de opnamestudio. Zoals Science Bob al vertelt in het filmpje, “als ik dit erbij schenk ontstaat er een reactie en hoewel ik een vrij grote cylinder heb, kan het wel eens een beetje erover gaan, vandaar dat ik er iets onder heb gelegd.” De kinderen vonden dit helemaal geweldig, want ze konden niet wachten om deze proef thuis na te doen.
Het tweede experiment betreft Bernouilli’s Principle, of de Wet van Bernouilli. Je mag op Wikipedia opzoeken wat die wet precies inhoudt, want er komt nogal wat wiskunde bij kijken. Maar Science Bob had een proef gevonden om deze wet te demonstreren die voor iedereen duidelijk was. Met een bladblazer werd een rol wc-papier over de zaal verdeeld, en dat leverde heel wat hilariteit op.
Het laatste experiment gaat om het creeren van een wolk binnenshuis. Welke chemicalien hij daarvoor gebruikte, heb ik net niet vastgelegd (hoewel Rob waarschijnlijk wel iets kan bedenken). Het resultaat staat wel op beeld en de oplettende kijker kan Alex terugvinden in de meute kinderen die allemaal de wolk willen aanraken. Na afloop heeft Alex een boek van Science Bob gekocht en die door hem laten signeren. Een heel leuk aandenken aan een bijzonder amusante avond.
De winter is officieel bijna voorbij en dat kunnen we merken. De bomen bloeien, de voorjaarsbloemen staan er gekleurd op en je voelt gewoon dat het buiten anders is. Gisteren, zaterdag 12 maart, klokten we 29.3 graden en zijn we weer eens het merendeel van de dag buiten geweest.
Het was een Second Saturday programma op Roper Mountain in Greenville, en hoewel daar ontzettend veel te doen was met het thema ‘ruimte’ zijn we de Living History Farm niet eens af geweest. De kinderen hadden er plezier met modelvliegtuigjes kijken, drones besturen op de computer, een vlieger bouwen, les volgen in het oude schooltje en Alex heeft een hele tijd gewerkt in het houtbewerkings-shop. Dat laatste was zeker niet de bedoeling, ze hadden niets klaargezet voor kinderen en het was alleen maar bedoeld als demonstratie. Maar Alex begon met die mensen te praten en ze hadden al snel in de smiezen dat het om een pienter baasje gaat.
Alex heeft aanleg voor houtbewerking in jaren 1800 stijl.
En dus maakten ze een uitzondering, lieten hem toe, zetten de werkbank voor hem in elkaar, en lieten hem een hele poos schaven en wat dies meer zij. De oudere meneer die hem begeleidde had er duidelijk plezier in om zo’n gewillige student te hebben en zei ook dat Alex er zeker talent voor had. Zodra hij een jaar of 12 is, willen ze hem maar al te graag als leerling-houtbewerker hebben! Nou ja, dat duurt nog wel eventjes. Maar hij heeft er gisteren wel een mooi souvenir aan overgehouden, een stok die hij zelf helemaal bewerkt heeft en bij thuiskomst ook nog eens mooi geschilderd heeft. Wat een succes!
Na Roper Mountain hebben we bij Mexicaans restaurant Chuy’s op het terras gegeten en dat was heerlijk. Het was weliswaar warm, maar er stond nog een briesje en de wind voelt nog niet zo heet aan. Perfect weer dus. Jammer dat deze periode altijd maar kort is, voor je het weet is het elke dag bloedheet en afzien. Vandaag wordt het ook warm, maar met regen en onweer. Want dat hoort ook bij de lente: de voorjaarsstormen!
Dat karate-les heel wat van onze tijd in beslag neemt, moge inmiddels duidelijk zijn. Op maandag, dinsdag, woensdag en donderdag is er les en Nova volgt af en toe ook nog een extra les op zaterdagmorgen. Met name zij heeft er veel lol in en er wordt thuis geoefend; met èn op papa en mama. De techniek van de kinderen is na een half jaar karate-les zodanig goed en hun spieren dermate ontwikkeld, dat het oefenen op papa en mama een beetje pijnlijk begon te worden. Daarom hebben we iets in huis gehaald waar ze hun energie prima in kwijt kunnen en waar ze zo hard tegenaan kunnen slaan als ze maar willen. De paarse dummy is een gewillig slachtoffer!
Wanneer we spreken over mensen met een ernstige ziekte hebben we het wel eens over ondraaglijk lijden. Ze hebben zo vreselijk veel pijn dat het ons zeer doet om er aan te denken. Je kunt je niet voorstellen wat zo iemand moet doormaken, dat zelfs zware pijnstillers niet alles kunnen verzachten. Een hel, een lijdensweg, volledig afzien.
Mieke met Alex, tijdens ons bezoek eind 2010.
Maar wat als dat lijden geestelijk is? Hoe staan we er tegenover wanneer iemand een verschrikkelijke pijn met zich meedraagt waar geen hulpverlener tegen opgewassen is? Je maakt je zorgen, hoopt voor het beste, je probeert iemand te helpen door een arm over de schouder, een knuffel, een maaltijd brengen, de maalstroom van gedachten doorbreken of door het mooie in het leven aan te wijzen. Maar toch… dat ondraaglijk lijden blijft. Je voelt je machteloos tegen die duisternis die blijft terugkomen ongeacht wat je probeert.
Voor tante Mieke kwam het ondraaglijk lijden gisteren tot een einde. Het is een complete schok, volledig uit het niets. Haar duisternis is voorbij. Voor zij die achterblijven, zijn er vooral vragen. Waarom? Heb ik gefaald? Had ik meer moeten doen? Wist ze wel hoeveel ik van haar houd?
Onze familie moet wederom leren omgaan met een totaal onverwacht verlies. Lieve Mieke, die zo vrolijk was, behulpzaam, een genieter van kleine dingen. Wiens lach ik me zo makkelijk voor de geest kan halen. Haar uitgesproken mening die ze uitte zonder terughoudendheid. Ze was dol op haar familie. Ze was gek met haar vriendinnen. Ze was zo lief voor Alex tijdens onze bezoeken aan Meijel. En wij waren gek op haar. Rust zacht, Mieke. Geef Riek, Sjraar en Ize een dikke knuffel van ons.
Peperazzi Blog 