Maand: november 2010

Glitter

Het hulpje van de kerstman

Het is eind november en overal om ons heen is het kerstmis, inclusief bij ons thuis. Bij elke kerstboom en ander kerstspul dat Alex zag, was hij helemaal verrukt. Dus tijdens het lange Thanksgiving weekend hebben we, net als heel veel andere mensen trouwens, de lichtjes in de tuin opgehangen en de kerstboom tevoorschijn gehaald. Alex heeft goed geholpen met het versieren van de boom, dat wil zeggen, hij legde de ballen op de takken en toen ze niet bleven hangen, probeerde hij het door de ballen naar de boom te gooien. Hij begreep maar niet waarom ze steeds omlaag kwamen. Ik heb uitgelegd dat je een haakje nodig hebt, en sindsdien roept de boef de hele dag ‘haak!’. En haalt hij de ballen uit de boom om ze te komen brengen met de melding… ‘haak!’. Tja… Er ligt inmiddels glitter in het hele huis, wel zo feestelijk trouwens.

In Nederland ligt er sneeuw en is het koud, het type weer dat je in de kersttijd verwacht. Bij ons is het inmiddels ook een stuk koeler, maar gelukkig niet zo’n ijstijd als in Europa aangebroken lijkt te zijn. Vandaag was het zelfs uitgesproken warm, 19 graden, maar wel kletsnat. Vanavond zouden we naar het jaarlijkse Dickens of a Christmas gaan in downtown Spartanburg, maar dat is afgelast omdat we met zwaar weer en tornado’s te maken hebben. Inderdaad, al de hele avond rollen de waarschuwingen over ons televisiescherm en het tornado-alarm was zojuist nog te horen. Het gaat zeer zwaar tekeer buiten, eigenlijk vreemd om zo laat in het seizoen nog last te hebben van tornado’s. Zo zie je maar, wij hebben dan misschien geen sneeuw en kou, maar we hebben weer andere problemen met het weer!

Jongens vs. meisjes

Beddengoed voor zusje

Er bestaan veel fabeltjes wat betreft het voorspellen van het geslacht van je kind. Zit de baby laag, dan is het een jongen, en indien ze hoog zit, een meisje. De hartslag van de baby is boven de 140? Dan is het zeker een meisje. Heb je trek in hartige dingen? Sla maar vast een hoop blauw spul in. Komt je echtgenoot tijdens de zwangerschap aan? Gefeliciteerd, je krijgt een dochter! Last van acne? Ja hoor, er komt een meisje bij. Draag je naar voren, dan wordt het een jongen, zit het gewicht meer rondom, dan wordt het een meisje. Wie zwanger is van een meisje heeft meer last van misselijkheid en als je je leeftijd ten tijde van de bevruchting optelt bij de maand van de verwekking en op een even nummer uitkomt, mag je je verheugen op een zoon.

Hoe veel er precies van waar is, weet niemand. Maar ik kan je wel vertellen in hoeverre het voor MIJ klopt. De hartslag van ons meisje was bij de afgelopen afspraak 163, ik heb meer trek in zoet dan in hartig, ik ben veel gevoeliger voor acne dan normaal, het extra gewicht zit op mijn heupen en de eerste drie maanden was ik vreselijk misselijk. Ik heb dus het idee dat de meeste van de ‘meisjesfabels’ toch vrij aardig kloppen deze keer. Hoe dan ook, we zijn inmiddels volop bezig met winkelen naar spullen voor zusje, iets wat op de dag na Thanksgiving, de beruchte Black Friday, naar hartelust kan. We hebben nieuw beddengoed gevonden dat we wel typisch voor een meisje vinden, zonder dat het zuurstokroze is waar je al scheel van wordt als je er naar kijkt. Ook de klerenkast voor ons meisje is al flink gegroeid!

Een GROTE dag!

Maandag 22 november is een heel belangrijke dag voor ons om verschillende redenen. De minst belangrijke daarvan is mijn verjaardag. De komende 365 dagen ben ik 34 jaar oud, pfff, nog net op tijd om een kleine te krijgen want zodra je de 35 haalt, val je automatisch in de categorie ‘hoog risico’.

Over de kleine gesproken, we zijn inmiddels halverwege en kunnen nu dus mooi beginnen met aftellen naar 8 april! Vandaag hebben we de 20 weken echo gehad en het blijft bijzonder om de kleine te zien en te horen. Het eerste pondje erbij voor mama is nu een feit en verder zag het er allemaal goed uit, voor ons allebei! Het staat nu ook 100% vast dat het een meisje is. De anders zo beweeglijke spruit maakte het wel even spannend, want uitgerekend tijdens de echo lag ze heerlijk te slapen en liet zich niet snel van de wijs brengen. Maar uiteindelijk kwam er dan beweging in en konden we heel duidelijk zien dat alle roze kleertjes die we van iedereen gehad hebben, niet terug naar de winkel hoeven. De kleine meid is helemaal gezond en alle vingertjes en teentjes zitten eraan. Hoera!

Tenslotte mogen we vandaag eindelijk het koopcontract van ons huis tekenen, nadat we anderhalf jaar hebben moeten strijden voor een hypotheek en nu, dankzij een zeer onorthodoxe constructie, eindelijk officieel eigenaar zijn van ons stekkie! Allemaal vrolijke dingen dus, en reden om een flesje (alcoholvrij) open te trekken. Echt een verjaardag om niet snel te vergeten!

Bibliotheek

Op dinsdagavond is het in de bibliotheek ‘avondje uit voor de familie’. We zijn er afgelopen avond weer eens naar toe geweest. In verband met Thanksgiving (25 november) was er deze keer een poppenshow the zien, over Thomas de kalkoen die zo van dansen houdt en allerlei dieren tegenkomt die er verschillende dansstijlen op na houden.

Het was al vrij druk, maar toen werd er ook nog eens een ‘tornado drill’ gehouden, een oefening voor het geval er een tornado woedt. Alle mensen die op de onderste verdieping rondliepen werden vervolgens een poosje in de voorleesruimte ‘opgevangen’. Een gezellige, drukke boel! Toen de oefening achter de rug was, konden we eindelijk naar de poppenshow kijken, en het werd op deze manier wel een late avond voor de kleintjes.

Alex vond het allemaal wel best, hij vond de show grappig en de muziek vrolijk, en bovendien was baby Claire er ook. Het was ook al weer even geleden dat hij in de bieb geweest was en op de trein had kunnen klimmen. Nu hij zo gek is van Thomas de Trein heeft de trein in de bieb iets extra bijzonders gekregen, en het is ook wel handig dat je er boeken over Thomas de Trein kunt lenen.

B(r)abbelkous

In de weer met de kleertjes voor zusje

Het heeft even geduurd, maar Alex begint zo langzamerhand al aardig wat woordjes te zeggen. Hij kan al een poos geluiden maken die bij bepaalden dieren en dingen horen, maar nu kan hij ook benoemen wat hij ziet en begint dat ook spontaan te doen, dus zonder dat we hem vragen wat hij ziet. Woorden die hij al duidelijk kan zeggen zijn ‘boom’, ‘zon’, ‘maan’ en ‘schoen’. Ook niet onbelangrijk, het woordje ‘baby’.

Het enige waar hij nog moeite mee heeft, is wanneer woorden met twee medeklinkers beginnen. Meestal valt de tweede medeklinker dan weg. Zo wordt een bloem een ‘boem’, een klok een ‘kok’ en een kraan een ‘kaan’. Maar we komen er wel! Het is in ieder geval erg vermakelijk om hem te horen babbelen en iedere dag nieuwe dingen te horen zeggen!

We zijn er nog!

Het is al weer een paar dagen stil op de blog en dat komt niet omdat er niks te melden is, maar juist omdat het heel erg druk is geweest. Na onze lange en vermoeiende terugreis hadden we direct bezoek. Onze vrienden Vicki en Daniel hebben hun huis verkocht en waren druk in de weer met inpakken en verhuizers. Ze hadden daarom een logeerplaats nodig en die hadden wij hen aangeboden. Tenslotte wonen we vlakbij hun oude stek dus dat was wel zo gemakkelijk. Na onze vlucht moesten we snel alles in orde maken voor hun bezoek, dus de koffers uitruimen en alle was doen (4 machines vol!). We kwamen op dinsdagavond laat thuis en moesten toen nog boodschappen doen om de lege koelkast te vullen, want met een kale koelkast kun je natuurlijk geen gasten ontvangen.

Wat jetlag betreft had Alex daar toch wel behoorlijk last van. De eerste nacht was hij al om 3.45 wakker. Echt klaarwakker. Om 4.00 ’s morgens zat ik met hem naar Bob de Bouwer te kijken. De kleine boef zat boordevol energie! De volgende nacht werd hij al om 4.00 wakker en de nacht daarna om 4.30. Zo kwam er iedere nacht een beetje bij en afgelopen nacht heeft Alex gelukkig weer tot 6.20 geslapen. Dat kwam waarschijnlijk ook omdat we hem gistermiddag lekker in de speeltuin hebben laten hollen, daar wordt hij meestal wel moe van.

Nu we weer een aantal dagen terug in de USA zijn, kunnen we terugkijken op een reis die ontzettend fijn en jammergenoeg veel te kort was. We kunnen niet duidelijk genoeg maken hoe dankbaar we zijn voor alle gastvrijheid, alle bezoekjes van iedereen, de vele cadeautjes voor Alex en onze kleine meid. We voelen ons altijd heel erg welkom en dat vinden we heel bijzonder. Lang niet iedereen heeft zo veel geluk met familie en vrienden!

Van onze trip zijn nog een aantal filmpjes die we tot op heden niet in een berichtje hebben geplaatst, dus daarom bij deze!

Madurodam

In de grote klomp
Op de laatste dag van onze vakantie leek het ons een leuk idee om met alle opa’s en oma’s een dagje uit te gaan. Aanvankelijk wilden we naar het Spoorwegmuseum in Utrecht, omdat het op de weg ligt naar Amsterdam en omdat Alex helemaal gek is van treinen. Maar dat bleek jammergenoeg gesloten op maandagen en zodoende zijn we in plaats daarvan naar Madurodam gegaan. Een klein stukje uit de richting, maar wel een plaats waar treintjes rijden.

Dat bleek dus een schot in de roos te zijn! Alex zag al direct bij binnenkomst de treinen staan en was zo enthousiast aan het wijzen dat de fotografe moeite had om hem op de kiek te zetten. Met z’n allen stonden we te roepen, ‘Alex! Alex!’, dat moet een grappig gezicht zijn geweest. Zoals het een echt peuter betaamt, trok hij zich er weinig van aan en ging lekker zijn eigen gangetje.

Jammergenoeg was het ook vandaag weer snijdend koud, de wind blies overal doorheen. Madurodam is bovendien een vrij vlak stuk waar je flink op de trek zit. Alex trok zich er weinig van aan, hij was waarschijnlijk het warmst aangekleed van ons allemaal. Maar de rest van het gezelschap stond flink te blauwbekken, zoals de laatste dagen wel vaker het geval is geweest. Gelukkig was er een restaurant waar we een beetje konden opwarmen, maar na een uur of drie hielden we het maar voor gezien. De foto’s bleken uiteindelijk erg goed gelukt te zijn en we hebben er een flink aantal gekocht. Een mooi souvenir van een wat bitterzoete dag.

Bezoekersparade

Met Sanne en Robin aan de Wii

Iedereen is wel zo’n beetje op de hoogte van ons bezoek in Meijel en dus proberen we zo veel mogelijk familie en vrienden te zien. Alex wordt overal ontzettend verwend met cadeaus en als ouders mogen we wel stellen dat hij zich keurig gedraagt en steeds een goede indruk maakt. Ook ons tweede kindje wordt goed bedacht, de kleine meid heeft aan het eind van deze reis al een fraaie garderobe bij elkaar verzameld.

Op donderdagavond  kwam An op bezoek voor ons ‘jaarlijkse avondje Chinees’. De babi pangang smaakte na zo’n lange tijd echt heerlijk! Ook Alex heeft deze keer voor het eerst echt goed gegeten, rijst met saus en kroepoek, tot zijn buikje er bol van stond.

Voor vrijdag stond een bezoekje aan Heesch op de planning, waar we eens zijn gaan kijken waar (schoon)zusje Moniek en haar gezinnetje tegenwoordig wonen. Het was erg leuk om iedereen na zo’n lange tijd weer te zien, Robin en Sanne waren in het afgelopen jaar enorm veranderd! Dat ook zij er een broertje of zusje bijkrijgen volgend jaar zal geen enkel probleem zijn, ze waren ontzettend lief voor Alex en speelden volop met hem. Binnen de kortste keren zat Alex bij ze op schoot en werd aan het handje meegenomen of ergens naar toe gedragen. Hij had de middag van zijn leven!

’s Avonds zijn we met z’n allen gaan eten in een nabijgelegen pannenkoekenrestaurant. Er stonden de heerlijkste pannenkoeken op het menu en voor de kinderen was er een flinke speelkamer vol leuke dingen. De kids hebben daar samen air hockey gespeeld en dat was verschrikkelijk leuk om te zien. Alex viel op weg naar huis als een blok in slaap… niet verwonderlijk!

De grote wissel

Tuut tuut!

Op woensdag kwam er een eind aan ons verblijf in Eindhoven en zijn we met alle bagage in de Swift naar Meijel vertrokken.Voor Alex ging er weer een nieuwe wereld open, allemaal nieuwe speeltjes en een nieuw huis om te ontdekken. Opa had voor hem een trapauto gevonden en opgeknapt en ook een driewieler om op te crossen. Jammer alleen dat het weer zo somber, koud en guur is (en blijft), anders had hij veel meer buiten kunnen spelen!

In de huiskamer stonden papa’s oude tafel en stoel voor hem klaar en een boel speeltjes die opa en oma voor hem verzameld hebben de afgelopen maanden. Van tante Mieke stond al een cementfabriek van Thomas de Trein klaar om uit te pakken, en er waren enkele treintjes om direct mee aan de slag te gaan. Binnen de kortste keren stond het huis natuurlijk op z’n kop, overal speelgoed en een tevreden Alex die ‘tuut tuut’, ‘broem broem’ of ‘baa baa’ riep.

Aan papa's oude tafel

Tot op heden vermaakt hij zich dus prima, alleen het eten blijft een strijd. Gisteravond was An op bezoek met een flinke portie Chinees en dat was de eerste keer dat de kleine boef eens lekker heeft zitten smikkelen. Nasi met saus en kroepoek en af en toe een klein stukje babi pangang. Fantastisch om te zien hoe hij de ene lepel na de andere in zijn mond stopte. Hopelijk lust hij vanavond ook nog de restjes.

Efteling en zo

De Nederlandse weermannen moeten denk ik nog maar eens op cursus want sinds we hier zijn hebben ze de voorspellingen nog niet vaak goed gehad. Voor maandag stond half bewolkt weer op het programma en zo’n 13 graden, een prima dagje voor een bezoek aan de Efteling bijvoorbeeld. Het was ’s morgens wel mistig maar dat zou wegtrekken dus we lieten ons niet ontmoedigen door de nevelige aanblik.

Maar na een paar uur was het nog steeds mistig en het leek wel kouder te worden in plaats van warmer. Aan het eind van de middag waren we ronduit verkleumd! We zochten dus maar zo veel mogelijk dingen op waar we naar binnen konden. Met Alex zijn we tot twee keer toe in het Carnaval paradijs geweest, in de caroussel en het stoomtreintje. Ook het sprookjesbos vond hij erg mooi, vooral de paddestoelen. Hij beleefde alles heel anders dan vorig jaar. Deze keer vond hij de wolf van de wolf en de zeven geitjes maar eng, net als de draak die de goudkist bewaakt. Maar de sprookjesboom en de dansende schoentjes vond hij dan weer erg mooi. Bovendien kon hij mooi zijn woordenschat oefenen op de vele dingen die hij zag.

Het was een erg leuke dag, alleen veel te koud. Ook Alex was helemaal koud, we hoopten maar dat hij er niks aan over zou houden. ’s Avonds voelde hij erg warm aan en hebben we hem kinder-ibuprofen gegeven. Hierop heeft hij goed geslapen, maar ’s morgens was het duidelijk dat hij koortsig was. Van onze plannen om naar het spoorwegmuseum in Utrecht te gaan kwam dus niks. We moesten naar het consulaat in Amsterdam en zijn dus maar halsoverkop in de trein gesprongen terwijl opa en oma op de zieke Alex pasten. Tegen een uur of een waren we weer terug en Alex was tegen die tijd al weer aardig opgeknapt. Maar de rest van dag mocht hij toch nog lekker ziekjes zijn, met dvd’s op de bank, een pyama aan en vooral heel veel knuffels van iedereen.