Categorie: Amerika

Dinsdag, dus gisteren, was het dan eindelijk SuperTuesday. Op deze dag waren er presidentiele voorverkiezingen in niet minder dan 24 staten in heel Amerika. Het zou er waarschijnlijk toe leiden dat het duidelijk zou worden wie de kandidaat zou zijn voor de republikeinen en de democraten. Ik heb het hele proces gevolgd op CNN en wat lokale zenders en wat blijkt? De meningen zijn nog steeds verdeeld en het is nog steeds een onbesliste strijd. Met name Hillary Clinton en Barack Obama gaan gelijk op.

Terwijl er elders een politieke storm woedde, ging het in het mid-zuiden van de VS ook flink tekeer. Een aantal tornado’s en stormen hebben er flink huisgehouden en voor zover nu bekend is al 54 doden geeist. Het slechte weer trof vooral Alabama, Arkansas, Kentucky en Tennessee. Vandaag hebben we een staartje van de storm meegekregen en waaide en regende het flink, terwijl het toch bijna 20 graden was. Hoewel het slechte weer naar het noorden trekt, blijft Rob ook gespaard van tornado’s. In Chicago is het rond het vriespunt en valt er wat sneeuw. Ook niet echt lekker, maar gelukkig hoeft hij niet bang te zijn dat zijn hotel wegwaait terwijl hij aan het werk is!

Op maandagochtend wordt Rob opgehaald door een taxi die hem naar het vliegveld in Greenville brengt. Hij heeft een vlucht naar Chicago rond 11.00 en zal daar elke dag tot en met vrijdag van 18.00 tot 6.00 werken. Rob heeft samen met drie collega’s bij een bedrijf net buiten Chicago een machine gehuurd om wat proeven uit te voeren. Dat wordt dus een pittig weekje.

Als Rob net in de taxi stapt, belt Vicky om te vragen of ik mee ga winkelen. Ze heeft een aantal nieuwe dingen nodig dus na een klein uurtje komt ze me ophalen. Natuurlijk heeft ze de kleine Emma bij zich. Als ik ze het huis laat zien, voelt Emma zich prima op haar gemak. Ze duikt meteen tussen de (Chinese) kinderboeken en ik leen haar ook een aantal cds met Chinese kinderliedjes. Onderweg naar Gaffney luisteren we naar de onverstaanbare liedjes en Emma vindt het prachtig. ‘Chinese!’ roept ze steeds.

De rest van de dag lopen we in het Outlet Centre van Gaffney rond. Ik realiseer me nu hoe lastig het is om te winkelen als je met een peutertje op pad bent. Emma duikt steeds onder tafels en tussen rekken met kleren. Ik doe mijn best om haar bezig te houden terwijl Vicky in de pashokjes is. Een hele uitdaging!

Als we rond 17.00 weer thuis zijn gaat de telefoon. Het is Rob en hij zit nog steeds op een vliegtuig te wachten in Greenville. Als ook die vlucht uiteindelijk geannuleerd wordt, komt hij zelfs weer terug naar huis. Dinsdag nog maar eens proberen… (lees meer over de reisperikelen van Rob in het stukje dat hij er zelf over geschreven heeft: Reisje naar Chicago?)

Afgelopen zaterdag zou Robs collega Xia zijn spullen uit de garage komen ophalen, in de ochtend of uiterlijk rond de middag. Maar terwijl het buiten 19 graden was, zaten wij vruchteloos te wachten tot er een verhuisploeg kwam opdagen. Omdat Xia op loopafstand woont, zijn we uiteindelijk met de sleutels van de garage in de auto gestapt en door de wijk gereden om te zien waar er verhuisd werd. Helaas zagen we nergens actie en zijn we toen maar doorgereden naar de parkeerplaats van Milliken. Hier heb ik het stuur weer overgenomen van Rob en hebben we een uurtje rondgereden in de omgeving van Boiling Springs. Hoera! Ik kan weer auto rijden!

Tijdens ons ritje in de buurt kwamen we een vestiging van Lowe’s tegen, waar we een tweede bird feeder zijn gaan kopen en een tweede soort vogelvoer. Alle vogels in de buurt weten ons inmiddels te vinden en het is af en toe een drukte van jewelste bij het voerstation. Als we even later thuis komen om alles te installeren zien we dat onze tuinset van de patio verdwenen is. Xia is dus in de tussenliggende tijd geweest en zal nog een keer moeten terugkomen om de rest van zijn spullen op te halen.

De rest van de middag ligt Rob met zijn camera in de tuin. In een van de bomen heeft een eekhoorntje een vogelnest tot zijn huis gemaakt, en het beestje klautert steeds naar beneden om in de tuin wat blaadjes bij elkaar te sprokkelen, die hij vervolgens weer naar zijn nest toe brengt. In de tuin hebben we wat pelpinda’s rondgestrooid waar het beestje even later lekker van zit te smikkelen.

Zaterdagavond rijden we naar de videotheek Blockbuster. Bij de award die Rob een tijdje terug heeft gewonnen zat ook een giftcard van Blockbuster, dus we gaan eens kijken wat het aanbod is. We moeten natuurlijk eerst lid worden en als dat gebeurd is gaan we eens in de rekken snuffelen wat het aanbod is. Grappig genoeg vinden we er ‘Blackbook’, ofwel Zwartboek. Het is een Nederlandse film van Paul Verhoeven die we nog niet hebben gezien en waarschijnlijk de enige Nederlandstalige film in heel Amerika, dus de keuze is snel gemaakt.

Op zondag is het nog mooier weer dan zaterdag. De vogels hebben de nieuwe bird feeder inmiddels ontdekt en de oude hebben we in een boom gehangen omdat onze tuintafel nu weg is. Het voederstation in de boom heeft een onverwachte gast: er zit een eekhoorntje bovenop die zelfs het deurtje heeft opengemaakt zodat hij er makkelijker bij kan.

Na ons ontbijt rijden we naar Greenville. Hier ligt de Greenville Zoo waar we al een tijdje naar toe willen. Het is geen grote dierentuin maar wel ruim van opzet en met mooie dierenverblijven. Bovendien is het zulk mooi weer dat je zonder jas lekker buiten kunt rondwandelen. Ondanks dat het SuperBowl Sunday is, dus de finale van het American Football, lopen er toch nog aardig wat mensen in de dierentuin rond. Foto’s vind je op Flickr, zoals gebruikelijk.

Als we terugkomen uit Greenville maak ik zoet-pikante amandelen en bananenchips om mee te nemen naar Vicky en Daniel. Ze hebben ons uitgenodigd om naar de SuperBowl te komen kijken. Vanuit Boiling Springs is het maar een minuut of tien rijden naar Inman en eenmaal daar kunnen we direct aan tafel. Op het menu staan ‘haystacks’ (hooistapels). Die heten zo omdat je het eten letterlijk opstapelt op je bord.  Je begint met chips, dan rijst, dan een soort chili con carne (in het geval van Daniel en Vicky natuurlijk chili sin carne), geraspte kaas, olijven, sla, tomaatjes en tenslotte een klodder zure room. Aan het eind van alle gerechtjes heb je inderdaad een aardige stapel op je bord 🙂 .

Tijdens de SuperBowl legt Daniel uit waar we precies naar kijken. De New York Giants spelen tegen de, dit seizoen ongeslagen, New England Patriots. Iedereen verwacht dus dat die laatsten wel zullen winnen. Hoewel de officiele speeltijd een uur is, duurt de wedstrijd toch bijna vier uur, omdat het spel voortdurend wordt stilgelegd. Ik durf zelfs te stellen dat je in die vier uur meer reclame te zien krijgt dan football.

Emma, het dochtertje van Daniel en Vicky, is vooral dol op de bananenchips die ik heb gemaakt en ze huppelt vrolijk door de kamer van het televisiescherm naar de tafel met hapjes. Als ze de sport op televisie moe is zoekt ze een boekje uit om  samen met papa te lezen voordat ze naar bed gaat. Als de wedstrijd is afgelopen spreek ik met Vicky af om een keer te gaan winkelen. Volgende week is Rob in Chicago dus dan is het wel gezellig om iets samen te gaan doen.

In 2005 kwam in het nieuws dat het Amerikaanse meisje Natalee Holloway verdwenen was tijdens een vakantie op Aruba. Al snel werd gedacht aan een misdrijf en het onderzoek leidde naar de Nederlander Joran van der Sloot. In de VS is er altijd enorm veel media-aandacht voor deze, nog altijd onopgeloste, zaak geweest. Vorige maand is het onderzoek officieel gesloten wegens te weinig bewijs.

Gisteren kwam alles opnieuw in het nieuws nadat Peter R. de Vries aankondigde dat hij de hele zaak heeft opgelost. Ook de Amerikaanse media brengen voorzichtig het nieuws dat er weer schot in de zaak zit. Ze zijn hier vooral dol op het filmpje waarin Joran een glas wijn in het gezicht van De Vries gooit.

Als ik Peter bekijk in zijn interviews, is het duidelijk dat hij volop geniet van alle aandacht. Wat dat betreft had hij beter een week later of vroeger met zijn nieuws kunnen komen: de Amerikaanse media zijn nu meer bezig met de SuperBowl finale van aanstaande zondag en een stormvloed aan politiek in verband met SuperTuesday.

Bovendien bestaat er een zekere Natalee-moeheid. Er is in de media zo verschrikkelijk veel aandacht aan besteed, dat de discussie nu niet meer gaat over de vraag wie het heeft gedaan. Er wordt openlijk gediscussieerd of de zaak zo veel aandacht heeft gekregen omdat Natalee een blank, blond en rijk meisje was. Hoe je het ook bekijkt, het is een trieste zaak dat de dood van een tienermeisje aan beide kanten van de oceaan tot een mediaspektakel moet leiden.