Sinds een week zijn de eigenaars van ons huis in het land. Ze verblijven zolang in een hotel in het centrum, wat voor hen ook een vreemde situatie moet zijn aangezien hun eigen huis niet veel verderop ligt. Al voordat ze aankwamen hebben ze Rob laten weten dat ze graag een keer langs zouden komen om wat spullen op te pikken. Natuurlijk konden we daar geen nee tegen zeggen.
Vorige week donderdag kwamen ze voor het eerst binnen. Een rare situatie, mensen begroeten terwijl ze hun eigen huis binnenkomen. Voor hen moet het ook raar zijn om hun huis terug te zien met de nodige aanpassingen. Ze begonnen direct rond te lopen om te zien hoe alles erbij lag en op de bovenverdieping te zoeken naar de spullen die ze voor zichzelf mee wilden nemen.
Terwijl ik het gevoel had voor een zeer strenge jury te staan, struinden mijn ‘gasten’ een half uur rond op zoek naar de spullen die ze niet konden vinden, omdat ze vergeten waren waar ze stonden of omdat wij ze ergens anders hadden neergezet. Uiteindelijk besloten ze dat ze nog een keer moesten terugkomen om meer spullen op te halen. Het bleef dus niet bij een enkel bezoek.
Maandagochtend om 7.30 werd er al gebeld en bleek de vrouw des huizes ziek te zijn. Natuurlijk hebben ze alleen vertrouwen in hun enorme verzameling Chinese geneesmiddelen (waar de halve keuken mee vol stond toen we hier net introkken), dus of het een probleem was als ze even snel iets kwamen ophalen. Rob was nog maar net de deur uit of daar stonden ze weer. Terwijl mevrouw met buikgriep rondliep bleven ze deze keer een uur plakken. Echt heel fijn als je zwanger bent, iemand die net uit den vreemde komt en waarschijnlijk een griep bij zich heeft die niet gedekt wordt door de griepspuit die je net gehad hebt.
Omdat ze op post van de bank zaten te wachten die nog niet was aangekomen en ze bovendien nog wat meer spullen wilden meenemen, spraken ze af om dinsdag nog eens langs te komen. Na een hele dag wachten belden ze uiteindelijk op dat ze niet meer kwamen, maar in plaats daarvan op woensdag voordat ze naar het vliegveld moesten. Ik wist dat ze om half zes een vlucht hadden, dus toen het bijna vier uur was, dacht ik dat ze ook dit bezoek lieten schieten. Net op dat moment kwamen ze opdagen, met gebrek aan tijd dus gelukkig waren ze binnen 10 minuten weer weg. Pfff… het zijn aardige mensen hoor, maar het is zo’n vreemde situatie dat ik echt hoop dat dat zich niet vaak meer voordoet.
Peperazzi Blog 